Jacques van Kampen is na een carrière in het onderwijs zich steeds meer gaan richten op het tekenen en schilderen. Eerst vond hij rust in het tekenen van mandala’s. Een cirkel is een veilig ding, maar na een bepaalde periode brak de cirkel.. stapte Jacques ‘eruit’ en ging allerlei nieuwe stijlen onderzoeken. Als hij zijn werk eens aan kunstschilders liet zien, kreeg hij te horen dat hij geen eigen stijl kon ontwikkelen, hij hopt overal tussendoor! Zèg kennen we in de kunstgeschiedenis niet ene Picasso? Zo vreemd is het dus niet om door allerlei stijlen heen fietsen..
Jacques heeft in deze expositie gekozen voor beweging en dan wel een van de meest beheerste soorten van beweging, namelijk het ballet. De nadruk ligt op de houdingen, vergezeld met mooie vrolijke kleuren. Een opmerking van de bezoekers was, bij de opening van de tentoonstelling: hier wordt je toch helemaal blij van! Het tweede onderwerp wat Jacques heeft gekozen is; het fijn schilderen van stillevens. De schilderingen worden laag over laag opgezet en steeds preciezer geschilderd. Als je Jacques moet geloven eindigt hij zo’n stilleven ongeveer met penseel 0…. en dan is de cirkel toch weer rond..
Melanie Valk is ook op latere leeftijd zich meer en meer op het tekenen en schilderen gaan toeleggen. Een grote aanleiding was na corona het tot rust komen doormiddel van heel intuïtief te schilderen.
Melanie haalt haar inspiratie uit allerlei verschillende hoeken, het kan muziek zijn of een droom of een boodschap in een liedje. Ze zet zelf fijne muziek op en zorgt voor een soort serene sfeer en dan volgen de lijnen op papier hun eigen weg. Vervolgens laat ze de verschillende vlakken in elkaar over vloeien met aquarelverf. Als laatste koppelt ze een woord aan het schilderij.
Haar schilderijen kunnen een start of een uitgangspunt van gesprekken zijn. Tijdens de opening van de tentoonstelling mocht iedereen een kaart met een schilderij uitzoeken en er later es met haar over praten. Vanuit haar werk met rouw en verliesbegeleiding weet zij als geen ander dat je door kunst in contact kan komen met alles.
Gert Versluis heeft een aantal jaren gewerkt op Sint Maarten en is geïnspireerd door de vele soorten kleuren op het eiland. Na zijn pensionering heeft hij het schilderen opgepakt en is met deze kleuren aan de slag gegaan. Gert heeft verschillende schilderlessen gevolgd, bijvoorbeeld bij Hans de Bruin en Ars Aemula.
Gert is begonnen met het Impressionisme en is daarna verschillende schilderstijlen gaan onderzoeken. Hij is zeer geïnteresseerd in de 20ste eeuwse kunst, weer meer figuratief (dieren en walvis) maar ook rekening houdend met de tijd van Mondriaan, patronen in de stad juist abstraheren.
Dit alles is te zien tijdens de expositie in de “kapsalon” kamer, maar niet voordat je het interessante zelfportret hebt gezien.
Irene Kurpershoek is een alleskunner, ze schrijft en schildert, welke van de twee de nadruk heeft is niet geheel duidelijk. Haar e-mailadres heet ‘woord en beeld’ dus het lijkt erop dat het aardig samen gaat.
Irene heeft altijd al getekend en geschilderd maar na haar 50ste is ze er echt serieus mee aan de slag gegaan. Ze heeft een heel eigen stijl ontwikkeld, je haalt haar schilderijen er zo uit. Het eigen van haar schilderijen is dat ze heel toegankelijke onderwerpen heeft, bijna cartoonachtig, met een laagje humor. Bijvoorbeeld een gelukkig stralende moeder met twee verveelde pubers op de voorgrond.
In de vitrine zijn minischilderijtjes te zien die bijna minimalistisch zijn. Irene exposeert nu ook bij Basalt, dus is ze op verschillende plekken te bewonderen.
