27 juli – 23 augustus Stadstimmerwerf

Inez Staarink, Inge Cornelisse, Els Bernearts, Gert Versluis, Yvonne van Erkel, Mary Hendriksen, Corien de Kler, Inge Aarden, Arend Weijand, Diana de Mooy, Odette Frijters

Inez Staarink laat zich onderanderen inspireren door het dier in de mens en de mens in het dier: dieren met menselijke kwaliteiten, gevoelens en expressie. De bezieling die je als moderne mens nog wel eens mist in het rationele en het alledaagse, vind ik op het doek in verbondenheid met het Jungiaanse onderbewustzijn, net onder de oppervlakte.

Momenteel ben ik aan het experimenteren met 3D en andere nieuwe vormen zoals Video Art. Ik werk hierin samen met Bas van der Krogt in studio Émer. In de kelder is een videofilm te zien.

Inge Cornellisse heeft zich laten inspireren door de bedstee. Zij heeft ‘Bedbox stories” geschilderd. De kleine intieme schilderijtjes zijn op een foambord bevestigd en geplaatst nààst de bedstee. Zo te zien zijn ze speciaal voor deze “bedbox” gemaakt want je kunt in de verschillende achtergronden van de schilderijtjes de Delftsblauwe of zoals je wilt “Leidsblauwe” tegeltjes er in terug zien.

Els Bernearts heeft heel wat jaren bij Naturalis gewerkt en in haar werk is de voorliefde voor dieren dan ook goed terug te zien. Vooral vogels en fragiele insecten zijn haar onderwerpen. Ze heeft zich toegelegd op het aquarelleren en heeft een hele eigen schilderachtige manier ontwikkeld.

Gert Versluis heeft zich laten inspireren door het plaatsje Gebellina op Sicilië. Dit plaatsje is begin vorige eeuw geheel weggevaagd door een grote aardbeving. Een plaatselijk kunstenaar heeft van deze ruïnes een monument gemaakt, hij stapelde alle puin van de huisje op tot twee meter hoog, pakte de huisjes in met cement en schilderde deze wit, de oorspronkelijke straatje bleven behouden. Gert heeft hier een schilderij van gemaakt.

Yvonne van Erkel maakt vaak eerst foto’s en werkt deze dan later uit in een schilderij. De foto’s zijn vaak gewone taferelen, maar als je verder kijkt is er toch een contrast in te herkennen. In haar schilderij zie je twee heren dik en zwaar gekleed, zware sieraden en als contrast hebben ze juist een heel licht en fragiel hondje bij zich, het lijkt achter ze aan te zweven.

Mary Hendriks heeft lang in het buitenland gewoond, respectievelijk: Cameroon, Kenya en Zambia. Ze is getroffen door de intense kleuren en is hiermee aan de slag gegaan. In haar schilderijen zie je dan ook een intens kleurgebruik was expressief aan doet. Ze werkt het liefst met olieverf, start met het maken van foto’s en werkt de foto’s uit tot schilderijen met haar eigen kleurstelling.

Corien de Kler heeft na veel kleurige schilderijen het tekenen met pen en inkt weer es opgepakt. De aandacht gaat nu uit naar tekeningen met grijstinten in gewassen pen of juist verschillend gekantelde arceringen. Soms tekent ze het passe-partout door, zodat er meer diepte en een vervreemdend accent ontstaat. Meestal bestaan de tekeningen uit series.

Inge Aarden gebruikt een speciale techniek, zij stookt haar keramiek met zout, hierdoor ontstaat er bij 1200 graden een chemische reactie een ontstaat er een soort glanzende laag op haar keramiek. De bekers en potten hebben een robuuste vorm maar door de vormen en kleuren die in de buiten laag zijn ontstaan heeft het een intrigerende uitstraling.

Arend Weijand heeft zich in India laten inspireren om zilver te gaan smeden met verschillende combinaties; grof naast fijn. Na verschillende opleidingen heeft Arend zich steeds verder bekwaamd en maakt nu sieraden waarbij 3D print als basis gebruikt wordt, in combinatie met was modellen, een sieraad wordt in één geheel gemaakt.

Diana de Mooy maakt keramiek met organische vormen. De werkstukken zijn eigenlijk kunstwerken op zich, soms zitten er gedraaide vormen in de schalen en soms is er een veter constructie waarmee de deksel aan de pot bevestigt kan worden. Haar werk heeft een heel eigen uitstraling.

Odette Frijters heeft een eigen atelier op de Herengracht in Leiden. De laatste jaren werkt ze naast steengoedklei ook veel met porselein, waarbij ze opzoek gaat naar de transparantie, ritme en bewegingen het materiaal. Vaak is de buitenkant van haar werk ongeglazuurd zodat de pure textuur van het porselein voelbaar is.