Vrijdag 27 januari jl. werd voor het eerst in de Stadstimmerwerf de Nieuwjaarsreceptie gehouden en daar kwamen zo’n 45 mensen op af.
Voorzitter Ton Kohlbeck nam het woord waarbij hij stilstond bij de hoogtepunten van het fantastische afgelopen jaar. Hij bedankte daarna de mensen die hiertoe bijgedragen hebben en niet in de laatste plaats de vrijwilligers. Ook Lucia Delmiche werd niet vergeten en natuurlijk werd de overheerlijke salade van Lenie Dubbeldeman geroemd.
Vervolgens zette hij Margreet Frederiks in het zonnetje. Zij is samen met Dick Bakhuizen een van de mede-oprichters van de Leidsche Mondialen. Ooit bedacht zij de naam Mondialen en Dick zette er het woord Leidsche voor. Als dank mocht Margreet haar prachtige kleurrijke werk tentoonstellen in de voorkamer.
Daarna was het de beurt aan Jacques van Kampen om de vier nieuwe exposanten voor te stellen. Hij vertelde over Margreet haar verblijf in Spanje, waar zij in een atelier met uitzicht op de Middellandse Zee mensen, flora en fauna schilderde. In opdracht maakte zij ook muurschilderingen. Toen ze na vier jaar weer terugkeerde naar Nederland ging zij les geven op Leidse middelbare scholen. In 2000 keerde zij het onderwijs de rug toe en stortte zich volledig op de schilderkunst. Haar werk kan getypeerd worden als modern-realistisch en surrealistisch.
Naast portretten gaat Corien de Kler in haar werk uit van de natuur, markante bomen in Leiden, dieren en landschappen.
Stilte momenten in de natuur, waarbij zij zoals bij het impressionisme de nadruk legt op de kleur van het moment.
Maar zijn het wel stilte momenten?
Als je iets verder kijkt kun je allerlei figuren of dieren in de schilderijen herkennen.
Net zoals vroeger turend naar de wolken kan iedereen er andere dingen in zien.
De wolken kunnen met elkaar in dialoog zijn, de bomen kunnen een schuilplaats zijn.
De dieren kunnen je aanstaren, gaat het nog wel goed met de natuur?
Momenteel werkt Corien aan een zwartwit serie en schilderijen in kleur met allerlei motieven.
Mieke Bakker deelt haar atelier in Haagweg 4 met Corien de Kler en Niels de Ruiter.
Zij schildert voornamelijk portretten.
Ze is afgestudeerd aan De Portretschool Amsterdam. Daarnaast heeft ze door de jaren heen vele cursussen gevolgd. Kennis van diverse technieken en stijlen maakt het mogelijk om al schilderend te experimenteren, te combineren en daardoor in beweging en ontwikkeling te blijven. De meeste van haar doeken zijn met olieverf geschilderd.
Mieke is een groot bewonderaar van Picasso, Rembrandt, Panini en de Fayoum portretten.
Niels de Ruiter heeft tekenen en schilderen altijd al leuk gevonden maar heeft het pas serieus genomen toen hij naast zijn werk de kunstacademie Leiden – Haarlem is gaan doen. Helaas is het vaak druk op zijn werk en dus blijft het een strijd om tijd en zin te vinden. Ritme is een belangrijk wapen in die strijd. De inspiratie voor zijn laatste vier schilderijen kreeg hij op buitenkunst Drenthe waar hij afgelopen zomer was. De opdracht was gebak te schilderen. Sindsdien doet hij niet anders meer. Hij houdt ook erg van gebak. Nu heeft hij nog meer lol van zijn gebakje op een terrasje ergens want hij kan het ook nog schilderen na afloop.Niels maakt een foto die hij daarna met een beamer projecteert en positioneert op het doek. Daarna trekt hij hem over met houtskool en schildert hij het gebak met de foto als referentie vanaf zijn telefoon.Hij houdt van enigszins krachtig en grof schilderwerk dat van een afstandje toch foto-realistisch lijkt te zijn. Dat kom vooral omdat hij het onderwerp groter schildert dan het in werkelijkheid is.
